CANLI EFİR VASİTƏSİLƏ YAPONİYA İCTİMAİYYƏTİ AZƏRBAYCAN HƏQİQƏTLƏRİ İLƏ BAĞLI MƏLUMATLANDIRILIB
Mayın 16-da Yaponiyanın “World Investors TV” internet televiziyasının canlı buraxılışı Dağlıq Qarabağ probleminə həsr olunub.
Verilişin qonaqları Azərbaycan-Yaponiya Dostluq Mərkəzinin sədri, elektronika sahəsində görkəmli alim, əslən azərbaycanlı Xəlil Kələntər və Hokkaydo Universiteti Xarici Tələbələr Assosiasiyasının fəxri prezidenti, doktorant tələbə Əlibəy Məmmədov Dağlıq Qarabağ haqqında geniş məlumat veriblər.
Ə. Məmmədov qeyd edib ki, Dağlıq Qarabağ problemi, Azərbaycan Respublikasının Dağlıq Qarabağ bölgəsi ilə əlaqədar olaraq Ermənistan və Azərbaycan arasında baş vermiş münaqişədir: “Bu region “de yure” Azərbaycan torpaqları olmasına baxmayaraq, hazırda “de fakto” erməni işğalçı qüvvələrinin nəzarəti altındadır. Beynəlxalq səviyyədə də bütün dövlətlər və beynəlxalq qurumlar tərəfindən Azərbaycan torpaqları olaraq tanınmasına rəğmən, hazırda bu ərazilərdə yalnız ermənilər yaşayır. Bir nəfər də olsun azərbaycanlı öz doğma torpağında yaşamaq hüququna malik deyil. Ermənistan hakimiyyətinin işğalçı siyasəti nəticəsində Dağlıq Qarabağ və ətraf 7 rayondan olan azərbaycanlılar ölkə daxilində məcburi köçkünə çevrilib, öz yurd-yuvalarından didərgin salınıblar”.
Aprelin əvvəlində Ermənistanla Azərbaycan arasında baş verən böyük toqquşma ilə bağlı danışan Ə. Məmmədov bildirib ki, “4 günlük müharibə” adı ilə tarixə düşən bu hadisələr zamanı Ermənistan işğalçı qüvvələri Azərbaycanın mülki əhalisini hədəfə alaraq xeyli dağıntılara, insan tələfatlarına səbəb olublar: “Azərbaycan tərəfi buna adekvat cavab verərək düşmənin yalnız hərbi mövqelərinə zərbələr endirib. Döyüşlər nəticəsində Azərbaycan silahlı qüvvələri mülki əhali üçün təhlükə mənbəyinə çevrilmiş bir neçə strateji yüksəklikləri və kəndləri düşmən tapdağından azad edib. Bununla da atəşkəsin elan edilməsindən 22 il sonra ilk dəfə olaraq hərbi status-kvo Azərbaycanın xeyrinə dəyişib. Siyasi status-kvonun dəyişməsinə ümidlər daha da artıb”.
Azərbaycan-Yaponiya Dostluq Mərkəzinin sədri X.Kələntər isə Azərbaycana qarşı Ermənistanın işğalçı siyasətini kəskin şəkildə pisləyib, bu işdə ermənilərə yardımçı olan Rusiya hakimiyyətini tənqid edib. O qeyd edib ki, bu ərazilərdə tarixən ermənilər yaşamayıb: “Onlar sonradan çar Rusiyasının məkrli siyasəti nəticəsində tarixi Azərbaycan torpaqlarına köçürülüblər. Daha sonradan ermənilərə bir dövlət yaratmaq ehtiyacı yarananda Rusiya tarixi Azərbaycan torpaqlarını öz istədiyi kimi Ermənistana pay verməklə Azərbaycan torpaqlarının bölünməsi hesabına Ermənistan dövlətini yaradıb. Ruslar Azərbaycanın qədim xanlıqlarından olan İrəvanı, Zəngəzur mahalını ermənilərə verilməsinə nail olublar. Bununla belə ermənilər öz ekspansiya siyasətindən əl çəkməyərək Naxçıvan və Qarabağa göz dikiblər və buranın hüquqi sahibləri olan azərbaycanlılara qarşı dəfələrlə soyqırım siyasəti həyata keçiriblər”.
X. Kələntər vurğulayıb ki, Ermənistanın Azərbaycan torpaqlarını qeyri-şərtsiz boşaltmasına dair BMT-nin 4 qətnaməsi var: “822, 853, 874, 884 saylı qətnamələrdə Ermənistan işğalçı qüvvələri tənqid edilsə, onlardan Azərbaycanın doğma torpaqlarından dərhal və qeyd-şərtsiz çıxması tələb olunsa da, bu tələblər bu günədək yerinə yetirilməyib. Ermənistan hakimiyyəti buna məhəl qoymur, beynəlxalq hüquqa qarşı hörmətsizlik, saymamazlıq edir”.
Canlı efir zamanı Xocalı soyqırımından da söhbət açılıb və 20-ci əsrin ən böyük cinayətlərindən biri kimi pislənilib.
Yaponiya televiziyasında Dağlıq Qarabağ münaqişəsi müzakirə olunub 2016-05-19 | 16:23 |
Yaponiyanın World Investors TV” internet televiziyasının növbəti canlı yayımı Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsinə həsr olunub. Proqarmın qonaqları Azərbaycan-Yaponiya Dostluq Mərkəzinin sədri, elektronika sahəsində görkəmli alim, əslən azərbaycanlı Xəlil Kələntər və Hokkaydo Universiteti Xarici Tələbələr Assosasiyasının rəhbəri, doktorant tələbə Əlibəy Məmmədov Azərbaycan həqiqətləri haqqında yapon tamaşaçılara geniş məlumat veriblər.
Canlı efirdə aparıcının suallarını cavablandıran qonaqlar Ermənistanın Azərbaycana qarşı başladığı müharibə, Azərbaycan torpaqlarının işğal edilməsi, azərbaycanlıarıan bu ərazilərdən qovulması barədə ətraflı danışıblar. Əlibəy Məmmədov və Xəlil Kələntər Azərbaycana qarşı Ermənistanın işğalçı siyasətini və bu siyasəti dəstəkləyən bəzi dövlətlərin mövqeyini pisləyiblər. Azərbaycan torpaqlarının boşaldılmasına dair BMT-nin qətnamələrini xatırladan soydaşlarımız Ermənistan hakimiyyətinin buna məhəl qoymadığını, beynəlxalq hüquqa hörmətsizlik, saymazlıq etdiyini vurğulayıblar.
Əlibəy Məmmədov və Xəlil Kələntər dünya ictimaiyyətini Ermənistana qarşı ciddi tədbirlər görməyə, doğma yurdundan didərgin düşmüş bir milyonadək azərbaycanlının öz torpağına geri qayıtması üçün konkret addımlar atmağa çağırıb.
Verilişdə XX əsrin ən böyük cinayətlərindən olan Xocalı soyqrımı da diqqət mərkəzində saxlanılıb və yapon tamaşaçılara bu barədə geniş məlumat verilib.
Proqramda Ermənistanın işğal etdiyi Dağlıq Qarabağ və 7 rayonun xəritəsi, eyni zamanda Ermənistanın işğalı altında olan və xarabalığa çevrilmiş Azərbaycan şəhərlərinin videogörüntüləri yerli tamaşaçılara təqdim edilib.
Müsahibədə aparıcının sualına cavab olaraq 2016-ci ilin aprel ayında yaşanan və “4 günlük müharibə” adı ilə tarixə düşən hadisələr barədə də məlumat verilib. Bildirilib ki, Azərbaycanın mülki əhalisini hədəfə alan Ermənistanın işğalçı qüvvələrinə adekvat cavab verilib və döyüşlər nəticəsində Azərbaycan silahlı qüvvələri mülki əhali üçün təhlükə mənbəyinə çevrilmiş bir neçə strateji yüksəklikləri, kəndləri düşməndən azad edib.
Yaponiyanın “World Investors TV” internet televiziyasında Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsi və cəbhə xəttindəki son vəziyyət barədə xüsusi veriliş yayımlanıb. Verilişin qonaqları – Azərbaycan-Yaponiya Dostluq Mərkəzinin sədri, elektronika sahəsində görkəmli alim Xəlil Kələntər və Hokkaydo Universiteti Xarici Tələbələr Assosiasiyasının fəxri prezidenti, doktorant Əlibəy Məmmədov tamaşaçılara münaqişə, onun yaranma səbəbləri və cəbhə xəttindəki son durum haqqında məlumat veriblər.
Qeyd edilib ki, problem Azərbaycan Respublikasının Dağlıq Qarabağ bölgəsi ilə əlaqədar Ermənistanın ölkəmizə qarşı ərazi iddiası nəticəsində yaranıb. Dünya dövlətləri, beynəlxalq təşkilatlar tərəfindən Azərbaycan ərazisi kimi qəbul olunmasına baxmayaraq, Ermənistanın hərbi qüvvələri bu torpaqları hələ də nəzarətdə saxlayır. Yaponiya hökuməti də Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü dəstəkləyir.
Bildirilib ki, əzəli Azərbaycan torpaqları olan həmin ərazilərdə və Ermənistan tərəfindən işğal edilmiş yeddi rayonda bir nəfər də olsun azərbaycanlı qalmayıb. Ermənistan hakimiyyətinin işğalçı siyasəti nəticəsində həmin rayonlardan olan azərbaycanlılar ölkə daxilində məcburi köçkünə çevrilib, öz ata-baba yurdlarından didərgin salınıblar.
Verilişdə Ermənistanın Azərbaycana qarşı işğalçılıq siyasəti kəskin şəkildə pislənilib, bu işdə ona yardımçı olan xarici dövlətlər tənqid edilib. Qeyd olunub ki, bu ərazilərdə tarixən yaşamayan ermənilər sonradan Çar Rusiyasının məkrli siyasəti nəticəsində tarixi Azərbaycan torpaqlarına köçürülüblər. Ermənilərə dövlət yaratmaq ehtiyacı yarananda isə sovet hökuməti tarixi Azərbaycan torpaqlarını Ermənistana pay verməklə Azərbaycan ərazilərinin bölünməsi hesabına Ermənistan dövlətini yaradıb, Azərbaycanın qədim xanlıqlarından biri olan İrəvanı, Zəngəzur mahalını ermənilərə hədiyyə edib. Bununla belə, ermənilər öz işğalçılıq siyasətindən əl çəkməyib, Qarabağa da göz dikərək buranın hüquqi sahibləri olan azərbaycanlılara qarşı dəfələrlə soyqırımı siyasəti həyata keçiriblər.
Diqqətə çatdırılıb ki, ötən əsrin sonlarında sovet hökumətinin dağılması yaxınlaşanda bundan istifadə edən ermənilər bu ərazilərdə yaşayan azərbaycanlılara qarşı qanlı müharibəyə başlayıblar. 1980-ci illərin sonlarında, vahid dövlət olan SSRİ tərkibində daxili münaqişə kimi başlayan Dağlıq Qarabağ məsələsi 1991-ci ildə Azərbaycanın və Ermənistanın müstəqillik əldə etməsi ilə dövlətlərarası müharibəyə çevrilib. Azərbaycandakı siyasi hakimiyyətin sabit olmamasından istifadə edən erməni işğalçı qüvvələri Dağlıq Qarabağı və ətraf yeddi rayonu ələ keçiriblər.
Vurğulanıb ki, Ermənistanın Azərbaycan torpaqlarını qeyri-şərtsiz boşaltmasına dair BMT Təhlükəsizlik Şurasının 4 qətnaməsi var. Bunların hər birində Ermənistanın işğalçı qüvvələrindən Azərbaycan torpaqlarını dərhal və qeyd-şərtsiz tərk etməsi tələb olunsa da, bu tələb bu günədək yerinə yetirilməyib. Ermənistan hakimiyyəti beynəlxalq hüquqa qarşı hörmətsizlik edir. Beynəlxalq səviyyədə Ermənistana qarşı ciddi tədbirlər görülməli və azərbaycanlılar öz doğma dədə-baba torpaqlarına geri qayıtmalıdırlar.
Canlı efir zamanı ermənilər tərəfindən törədilən Xocalı soyqırımından da söhbət açılıb və bu faciə XX əsrin ən böyük cinayətlərindən biri kimi pislənilib.
Dağlıq Qarabağın və işğal olunmuş digər yeddi rayonun xəritəsi, eyni zamanda, hazırda Ermənistanın işğalçı siyasəti nəticəsində ruhlar şəhərinə çevrilmiş Ağdam da daxil olmaqla işğal altında olan ərazilərlə bağlı AZƏRTAC tərəfindən hazırlanan videoçarx tamaşaçıların diqqətinə çatdırılıb.
Aparıcı Kazuyasu İşidanın sualını cavablandıran veriliş iştirakçıları ötən ayın əvvəllərində cəbhə xəttində Ermənistan silahlı qüvvələrinin törətdiyi təxribat nəticəsində yaranan gərginlik barədə də məlumat veriblər. Bildirilib ki, “4 günlük müharibə” adı ilə tarixə düşən bu hadisələr zamanı Ermənistan işğalçı qüvvələri Azərbaycanın mülki əhalisini hədəfə almaqdan belə çəkinməyiblər. Cavab tədbirləri görmək məcburiyyətində qalan Azərbaycan Silahlı Qüvvələri mülki əhali üçün təhlükə mənbəyinə çevrilmiş bir neçə strateji yüksəkliyi düşməndən azad edib. Bu əməliyyat nəticəsində 22 il davam edən atəşkəsdən sonra psixoloji, hərbi və siyasi üstünlük Azərbaycan tərəfinə keçib.
Bu məqalədə mənim yapon dili ilə tanışlığım və bu dili öyrənmə prosesində qarşıma çıxan çətinliklər, sevincli və kədərli anlarım, mənim üzərimdə böyük əməyi olan müəllimlərim, eyni zamanda bəzi stereotiplər haqqında öz şəxsi görüşlərimi qeyd etmək istərdim.
Şəkil 2015-ci il mart ayında Kyoto şəhərində çəkilib.
Düzünü desəm, mən Bakı Dövlət Universitetinin Beynəlxalq Əlaqələr fakültəsinə daxil olmağı arzulayırdım. Amma qəbul imtahanımda topladığım ballarım bunun üçün kifayət etmədiyindən, Bakı Dövlət Universitetinin Şərqşünaslıq (indiki Regionşünaslıq) fakültəsinin yapon dili və ədəbiyyatı şöbəsinə daxil oldum. Coğrafiya fənni üzrə maksimum (25 sual 25 doğru cavab), İngilis dili (25 sual 21 doğru cavab) üzrə çox yüksək nəticələr göstərsəmdə, dil-ədəbiyyat (35 sual 18 doğru cavab) və tarix (25 sual 18 doğru cavab) fənləri üzrə ürəkaçan nəticələr verə bilməmişdim. Hətta bunu eşidib-bilən atam belə həyatımda ilk dəfə məni danlamışdı. “Bəs bütün günü telefonnan qurdalananda belə olacaq də!”.
Bu eyni zamanda həmin vaxta kimi gələn axının təbii davamı idi. Mən məktəb illərində də heç vaxt əla nəticə göstərməmişəm. Ya yaxşı olmuşam ya da yaxşıdan bir az yuxarı. Amma əlaçı heç vaxt olmamışam. Hər zaman nəisə bir şey çatışmırdı əlaçı olmağıma.
2005-ci ilin sentyabr ayı idi, universitetdə ilk günümüz. Dərsə gəldik, tanışlıqlar başladı. Bizim qrupda 4 oğlan və 4 qız var idi. Bir növ balanslaşdırılmış bir qrup idi. Rayondan gələnlərimiz də var idi, şəhərlilər də var idi. Bir onu bilirəm ki, ilk dəfə heroqlif kitabının üzünə açmağımla kitabı bağlamağım eyni anda baş verdi. Sözün həqiqi mənasında qorxmuşdum. Görəsən belə bir dili öyrənmək olarmı?
İlk il yarım, 2-ci kursun oratalarına kimi qrupumuzun uşaqlarının arası əla idi. Can deyib can eşidərdik. Hamımızın da yapon dili üzrə qiyməti 5 (əla) idi amma reallıqda bu 8 nəfərin arasında böyük və kiçik fərqlər var idi. Kimisi gözəl danışmağa cəhd göstərirdi, kimisi sadəcə qrammatika əzbərləyirdi, kimisi də kinolara baxıb başa düşməyə çalışırdı.
Heç şübhəsiz, bizim qrupda qızlarımız daha çalışqan idilər və bu özünü hər cəhətdən büruzə verirdi. Oğlanlarımızda bir (mənfi?) xüsusiyyət var idi. Bir semestr yaxşı oxuyurdular amma növbəti semestr oxumurdular. Stabil deyildilər. Amma qızlarımız hər zaman stabil nəticələr göstərirdilər.
Mən ilk iki il ərzində demək olar ki, hər zaman qrupda yapon dili testlərində ən aşağı nəticəni göstərirdim. Aşağı nəticə desəm də bu əslində bir çoxları üçün arzuolunan, yuxarı nəticələr idi. 100 maksimum baldan 86-88 ballar toplamaq çox yaxşı nəticələrdir. Amma nəzərə alsaq ki, qızlarımızın balları 90-dan yuxarı bəzən də 100 bal olurdu o zaman 86-88 ballar heç də ürək açan nəticələr deyildi.
Mən hətta bir neçə dəfə test imtahanı günləri dərsə bilərəkdən gəlmirdim. Çünki hazırlıqlı deyildim və nəticəmin çox pis olacağından utanırdım. Bu mənim imijimə çox pis təsir göstərirdi. Bizim o zamanki yapon dili müəlliməmiz Tatsuma sensey dərslərin çoxunda heç mən tərəfə baxmırdı da. Həmişə qızlara üstünlük verirdi bu səbəbdən oğlanlar geri qalırdılar. Tatsuma müəllimə elə bir şərait yaratmışdı ki, mən ona yaxınlaşıb bir söz soruşmağa belə utanır, çəkinirdim. Əslində isə o, bəlkə də düz edirdi, kim çalışqan olmayan tələbəyə diqqət ayırır ki?!
İstər-istəməz bu hərəkətlər, bu davranışlar bir tələbəni pisikdirən amillərdən biri idi. Nəzərə alsaq ki, o zamanlar mən psixoloji cəhətdən çox zəif biriydim (çox sevdiyim bir qızın məni atması, ailəmdə olan mübahisələr və s.), bunun mənə necə pis təsir etdiyini təsəvvür etmək o qədər də çətin deyil.
Yadıma gəlir qrup uşaqlarımızdan biri heroqlif dərsində mən ondan köçürtməyə cəhd göstərərkən mənim üzərimə qışqırmışdı. “Özün evdə öyrən gəldə! Niyə mən sənə kömək etməliyəm ki?!”
Bu zaman bizim cavan xanım müəlliməmiz hətta mənim yerimə utanmışdı və həmin qrup yoldaşıma yüngül səslə səslənərək bunun yaxşı hərəkət olmadığını söyləmişdi. Mən isə qıpqırmızı qızarmışdım. Həm hirsli idim, həm də kövrək. Niyə görə axı mən başqasından soruşmalıyam?! Niyə görə axı başqası mənə hamının içində qışqırmalıdır?! Niyə görə mən hamının içində utanmalıyam?!
Belə suallarla dolu günlərim bir-birini əvəz edirdi. O zamanlar 16-18 yaşlarımız olardı, hələ çox şeyi dərk etmirdik, bəlkə də. Amma bir insanın formalaşmasında bu cür hadisələrin rolu danılmazdır.
2007-ci il, 2-ci kursun sonları yaxınlaşırdı. Səhv eləmirəmsə, Mart ya Aprel ayları idi. Mən ilk dəfə Tatsuma müəllimənin keçirtdiyi yapon dili testində qrupda hamıdan yüksək nəticə göstərmişdim. Sevincimin həddi-hüdudu yox idi. Bir çoxları isə bunun sadəcə təsadüf olduğunu düşünürdülər. Həmin nəticələri sübut edən faktı aşağıda təqdim edirəm. Nədənsə müəlliməmiz birinci mənə 91 bal verir, sonra isə fikrindən daşınır və 3 bal azaldaraq 88-ə endirir. Amma yenə də bu qrupda ən yüksək nəticə olur. Bəlkə də, müəlliməmiz başqaları ilə aramda yüksək fərqin olmasını istəmirdi, kim bilir?!
Bizim yapon müəlliməmizin bir gözəl metodu var idi. O, hər zaman yaxşı nəticələr göstərən tələbələrin test kağızına gülərüz və sevincli yapon personajlarının şəkillərini yapışdırar və bununla da həmin tələbələri daha da həvəsləndirmiş olardı. Digər tərəfdən uğursuz nəticə göstərənlərə isə ağlamaq şəkli və s yapışdırardı.
Mənim test kağızıma ilk dəfə idi ki, bu personajlardan biri yapışdırılmışdı. Özüdə sevincli qoca yapon kişisinin şəkli. Bunun mənası böyük idi. Yəni mən 2 il ərzində çoxlu əziyyətlər çəkdikdən sonra, nəhayət qocalığımda uğur qazana bildim. Mən hələ də həmin test kağızını saxlayıram və tez-tez ona göz gəzdirirəm. Məhz bundan sonra mən özümdə irəliləyişi hiss etməyə başladım. Bu testin nəticəsi məni ruhlandırırdı. Deməli mən də yüksək nəticə qazana bilərəm, deməli mən də birinci ola bilərəm.
Ümumi test nəticəsində məğlub olsam da, tək heroqlifdə desək mən heç vaxt heç kimdən geri qalmırdım. Qrup yoldaşlarım və müəllimlərim isə bunu artıq 3-cü kursun əvvəllərində hiss etməyə başladılar.
4-cü kursda oxuyan bir dostum məndən yapon dili dərslərinin necə getdiyini soruşanda cavab vermişdim ki, “heç kimdən geri qalmamağa çalışıram”. O isə bir qədər mənə qəzəbli formada reaksiya vermişdi. “Geri qalmamaq yox, öndə olub hər kəsi öz ardınca aparmalısan, sözlərinə diqqət yetir”. Bu sözlər hələ də qulağıma sırğadır.
Artıq müəllimiz də dəyişmişdi. Kişi müəllim gəlmişdi. Adı Vatanabe idi. Bu müəllim ədəbiyyatçı idi və fəlsəfi ideyalarla yaşayırdı. Bu müəllimin gəlişi mənim həyatımda, kariyeramda, düşüncə tərzimdə mühüm rol oynamağa başlamışdı. Bu haqda bir qədər sonra.
Azərbaycanlı müəllimlərimizdən isə xüsusilə Yaşar (İbrahimov) müəllimin rolu danılmazdır. 3cü kursa daxil olduqdan sonra Yaşar müəllimin yanına hazırlığa getməyə başladım. Mənə yapon dili qrammatikasını və heroqliflərini dərinliklərinə kimi öyrədən və hər dərs sorğu-sual keçirdən, tələbkar Yaşar müəllimin sayəsində, çay öz axarını qurduğu kimi, mən də öz yolumu tapdım. Artıq məni yapon dili kitablarından ayırmaq mümkün olmurdu. Yaşar müəllimlə ikinci ya üçüncü fərdi dərsimiz idi. Mənim test nəticələrimi gördükdən sonra mənə dedi: “Sənin başın var, çalışsan uğur qazana bilərsən”.
Eyni zamanda qrup dərslərimizdə Yaşar müəllim suallar verəndə, hər hansısa bir suala heç kim yox, mən düzgün cavab verəndə deyərdi: “Görürsüz, Əlibəy bilir”, “Əlibəy çox çalışır” və s. Yaşar müəllimin özü də heyrətə gəlmişdi. Çünki buna qədər mənim haqqımda stereotiplər var idi. “Əlibəy orta səviyyəli yapon dili biləndi və gələcəkdə yəqin ki, başqa bir peşəni seçəcək” və s.
Təbii olaraq, onların buna haqqı da var idi. Çünki mən özüm belə bir şəraiti yaratmış, özüm haqqında bu cürə düşüncələrin yaranmasına rəvac vermişdim.
Hətta mənim qrup yoldaşlarımdan bir neçəsi məni peşəmi dəyişməyə, tarixi seçməyə səsləyirdilər. Tarixçi ailəsində doğulmağım, hər zaman tarix fənlərində yüksək nəticələr göstərməyim, buna əsas səbəb idi. Bir sözlə o vaxtlarda, yapon dilindən başqa digər fənlərdə mənim nəticələrim sözün həqiqi mənasında əla idi.
Yapon dilində isə, xüsusilə, heroqliflər məni özünə cəlb eləmişdi. Məni hətta anam belə evdə saatlarla stulumda oturub heroqlif öyrənməyimdən ayıra bilmirdi. Elə bir səviyyəyə çatmışdım ki, mənə “gəzən lüğət” 「歩く辞書」 ləqəbi vermişdilər. Yolda getdiyim yerdə yuxarı kurslar və aşağı kurslardan tez-tez “Gəzən lüğət sənsən” və s kimi suallar verərdilər. Çoxları məndən məsləhət almağa, yapon dili ilə bağlı suallar verməyə başlamışdılar. Bəzən yaponların belə unutduqları heroqlifləri mən çıxıb lövhədə yazırdım. Hər kəs məni heroqlifi ən gözəl bilən biri kimi göstərirdi.
Hətta 1-ci kursda mənə “Özün evdə öyrən gəldə! Niyə mən sənə kömək etməliyəm ki?!” deyən qrup yoldaşım özü məndən köçürtməyə, öyrənməyə başlamışdı. Bu mənim artıq qələbəm idi. Heroqlifdə rəqibim yox idi. Bunu tam əminliklə deyə bilərəm.
Amma məsələ orasındadır ki, yapon dili təkcə heroqliflərdən ibarət deyil. Mən heroqliflərdə, qrammatikada öndə olsam da, danışıq qabiliyyətim hələ yüksək səviyyədə deyildi. Vatanabe müəllimimiz o zaman Yaponiya səfirliyində təşkil olunmuş tədbirlərdən birindən geri dönərkən yolda mənə bunları demişdi.
“Əlibəy, heroqliflər və qrammatika, vitamin kimi bir şeydir. Sən indi sadəcə vitamin içməklə məşğulsan. Əslində isə vitamini içməklə deyil, real yeməyi yeməklə məşğul olmalısan. Real yemək isə çoxlu kitablar, bədii ədəbiyyatlar oxumaq, yaponlarla canlı ünsiyyətdə olmaq, əlaqələr qurmaq deməkdir.”
Bu sözlər mənə çox təsir etmişdi. Həmin günə qədər gəldiyim yolun səhv olduğunu belə bəzən düşünürdüm.
3-cü kursda oxuyanda artıq 8 nəfər arasında olan saflıq yox olmuşdu. Artıq hər kəs bir-birinə rəqib idi. Bizim qrup Bakı Dövlət Universitetinin Şərqşünaslıq fakültəsində ən güclü qrup olmuşdur. Biz fakültə daxilində də xaricində də başqalarından seçilirdik. Kənarda 8 nəfərin çox yaxın, bir-biri ilə sıx əlaqədə olduğu deyilsə də, içəridə ciddi və güclü rəqabət gedirdi. Bu isə başa düşülən idi. Bəli, hər kəs 2008-ci ilin mart ayında olacaq imtahana hazırlaşırdı. Bu imtahan Yaponiyanın Bakıdakı səfirliyində təşkil olunacaqdı və qalib şəxs(lər) Yaponiyaya 1 illik oxumağa getməyə şans qazanacaqdı. Hər birimiz bu imtahana ciddi hazırlaşırdıq. Mənim necə əziyyət çəkdiyimi isə hər kəs xüsusən əsl çalışqan tələbələr görürdülər və dilə gətirirdilər. Hesab edirdim ki, bizim qrupdan 3 nəfər Yaponiya hökümətinin təqaüd proqramı hesabına 1 illik oxumağa şans əldə edəcək. Mən özümü və daha iki nəfəri bu 3-lükdə şəxsən görürdüm.
Amma nəticələr bir qədər fərqli oldu və bu imtahandan sonra şəxsən mən çox məyus olmuşdum. Əlbəttə Yaponiyaya oxumağa şans əldə etmiş tələbə yoldaşımın buna tam haqqı var idi və doğru seçim olduğunu düşünürdüm amma niyə mən heç olmasa səfirliyə intervyuya dəvət olunmuş 5 nəfərin içində deyildim?! Bunu bilmək məni ruhən öldürürdü. Axı doğurdan da əziyyət çəkmişdim və öz içimdə özümü buna layiq görürdüm?! Görünür nəsə çatmamışdı…
O vaxtdan 8 il ötür, mən indiki zamandan məsələyə obyektiv qiymət verəndə düşünürəm ki, 1. Mən sadəcə son bir ili (3cü kursu) çox ciddi çalışmışdım, intervyuya çağrılmış tələbə yoldaşlarımsa 3 il idi ki, əziyyət çəkirdilər. 2. Mən sadəcə heroqlif və qrammatikaya üstünlük vermişdim, tələbə yoldaşlarım isə əsas etibarilə ünsiyyətə, bədii ədəbiyyat oxumağa üstünlük verirdilər. 3. Mən təkliyə qapılıb tək çalışmağa üstünlük verirdim, tələbə yoldaşlarım (xüsusilə qızlar) isə sosial idilər və yaponlarla tez-tez ünsiyyətdə olurdular, səfirliyə tez-tez gedirdilər, xoş əlaqələr yaratmağa çalışırdılar.
O vaxtlar bu 3-cü amilə yaltaqlıq kimi yanaşıb, eyni hərəkəti etməyəcəyimi desəm də, vaxt ötdükcə yalnış hərəkət etdiyimi, həmin dövrdə bir neçə addımımın o zamanlar düşündüyüm kimi heç də doğru olmadığını anlamağa başlayırdım. Biraz gec idi amma əsas o idi ki, səhvimi anlamışdım və onu düzəltməyin yollarını düşünürdüm.
Bunu anlamaqda mənə o zamanki və BDU-da son yaponiyalı müəllimim olan Vatanabe senseyin və ondan sonra Azərbaycana ezam olunan və 3 il Bakıda çalışan Mori senseyin böyük rolu olmuşdur. Bu iki müəllim, mənim həyatımda ilk müəllimlər idi ki, mənə qarşı “narahat olma, Allah Kərimdi, hər şey düzələr”, “heç bir problem yoxdur, İnşallah düzələr” demirdilər. Onlar dolğun və açıq şəkildə problemin və şəxsən mənim problemimin nədə olduğu görür, açıq-aşkar mənə deyir və həlli yolları haqqında məni düşünməyə dəvət edirdilər.
Bu ilk dəfə idi ki, mənim həyatımda baş verirdi. Bu iki müəllim mənə yapon dilində və Yaponiyada uğur qazanmağın yolların açıqlayır və mənim öz səviyyəmə uyğun qələbələrə gedən yolumun təməlini qoyurdular. Hansılar ki, 2-3 il ötdükdən sonra bunun nəticələrin görəcəkdim.
Fəsillər bir-birini əvəz edirdi, müxtəlif yerlərdə qeyri-peşəkar yapon dili müəllimi kimi, tərcüməçi kimi çalışmağa cəhd göstərirdim. Bir çox hallarda bu məndə alınırdı. Əsgərliyə də getdim. Əsgərlikdən geri döndükdən sonra mövzu seçdim və üzərində işləməyə başladım. İlk dəfə Yaponiyaya 2 həftəlik gəlmək şansını əldə etdim. Yadıma gəlir həyəcandan dişim şişmişdi və intervyudan sonra birbaşa diş həkiminə getmişdim. Bir neçə ay sonra isə uğurlu gedərsə 6 illik təqaüd proqramını qazanacaqdım. Qazandımda.
Elə bir dövr gəldi ki, mənim haqqımda stereotiplər gəzməyə başladı. Bir neçə yerlərdə yaponiyalı və azərbaycanlə şəxslər (özüdə bu şəxslər hər biri ayrı-ayrı yerlərdə yüksək vəzifələr tutan, görmüş-götürmüş, səviyyəli şəxslərdir) arasında yapon dilini ən mükəmməl bilən azərbaycanlı adı qazandım. Baş Nazirin müavini, ayrı-ayrı nazirlərimizin birbaşa tərcümələri mənə həvalə olunmağa başladı.
Əlbəttə mən heç zaman yapon dilini və Yaponiyanı ən mükəmməl bilən biri kimi özümü görməmişəm və görmürəm də. Mənim bugündə öyrənməli və araşdırmalı həddindən artıq çox mövzularım var. Sırf yapon dili ilə bağlı da, kiçik nüanslar var ki, hələ də səhvlərim olur. Bunların üzərində çox işləmək, tər tökmək gərəkir.
Amma bir məsələ dəqiqdi ki, mənim bugünümün təməli məhz 2007-ci ilin 6 ayı ərzində çəkdiyim əziyyət üzərində qurulub. Bu, şəxsən mənim özüm üçün danılmaz bir faktdır. Mən ilk dəfə öz real gücümü onda hiss etmişdim.
Yaponşünas olaraq yapon dilini öyrəndiyim bu 10 il ərzində bir məsələyə əmin oldum ki, fərq etməz mükəmməl oxuyursan ya ortabab, əsas məsələ davamlılıqdadır.
Hər şey elə deyilmi? İstənilən sahədə davamlı olmaqla uğur qazanmaq olar. Heç zaman mükəmməl olmağa çalışmayın, sadəcə davamlı və ardıcıl olmağa çalışın bunun isə nəticələrini bir neçə il ərzində hiss edəcəksiniz. Unutmayın döyüş bir neçə saat və ya bir neçə ay davam edər, müharibə isə illərlə və ya bir ömrünüz boyu davam edə bilər. Kiçik döyüşlərdə olacaq məğlubiyyətlərdən qətiyyən məyus olmayın. Əsas müharibəni əldən verməməkdir. İnsan hər gün yenidən doğulur, hər yeni gün isə Sizə yenidən başlamaq şansı verir. Yeni günlərinizi, yeni şanslarınızı əldən verməyin.
Qalib olmaq üçün ardıcıl, uzunmüddətli çalışqanlıq və güclü inam hissi olmalıdır insanda.
Hətta heç kimin inanmadığı bir dövrdə belə özünüzə inanın, hətta Sizə güclü görünən insanlar üstünüzə düşsələr belə öz yolunuzdan dönməyin, davamlı və ardıcıl, mətinli olun. Yaxınlarınıza və sevdiklərinizə hökmən sahib çıxın. Əgər uğrunda vuruşacağınız bir kimsə və ya kimsələr yoxdursa o zaman döyüşməyə dəyməz.
Bunun yollarını heç axtarmısanmı? Bu haqda heç düşünmüsənmi?
Məğlub olmaqdan qorxursan? Qələbə qazanmaqdan qorxursan?
Birinci olmaqdan qorxursan? Axırıncı olmaqdan qorxursan?
Qorxaraq sən heç zaman qalib ola bilmərsən. Qorxularına qalib gələ bilmərsən.
Qorxunun üzərinə getməlisən. Onu məhv etməlisən yoxsa o səni məhv edəcək. O hər zaman hazırlıqlıdır? Bəs sən necə?
Öz üzərində işləyirsənmi? Dayanmadan, durmadan məşğul olursanmı?
Kimsən sən? Qorxaq? Axmaq yoxsa Qalib?
İşlə öz üzərində. Dayanmaq olmaz. Durmaq olmaz. Dincəlmək olmaz. Sənin istirahətin olmamalıdır.
Məğlubiyyətdən qorxursan?
Qətiyyən qorxma. Qoy sənə qalib gəlsinlər gücləriylə, texnikalarıyla, təcrübələriylə, vəzifələriylə. Amma iradələriylə deyil. İradənin məğlub olmasına imkan vermə.
Texnikaya, təcrübəyə, gücə, vəzifəyə öz üzərində işləməklə hər zaman nail ola bilərsən.
Amma iradənin məğlub olmasına qətiyyən imkan vermə. Təslim olma. Qoy səni vursunlar, döysünlər, məğlub etsinlər, şanslarını əlindən alsınlar, üzünə gülüb ayağının altını qazsınlar. Amma qətiyyən təslim olma. İradənə güvən. İradənlə qalib gəl. Ruhi gücünü göstər. Ruhu gücünlə qalib gəl.
İradən varsa, bu həyatda istənilən məqsədə çata bilərsən. Hətta ağlına belə gətirmədiyin yerlərə gələ bilərsən. Sadəcə özünə güvən, iradənə güvən, dayanmadan öz üzərində işlə, durma, dayanma, sənin istirahətin olmamalıdır. Bacardığın qədər çox irəli get. Durma, dayanma, daha da irəli get. Səni yıxmağa çalışacaqlar, şanslarını əlindən almağa çalışacaqlar. Amma durma, təslim olma. Daima irəli.
Bu həyatda istəyin nədir? Kimsən sən? Kimin üçün və ya nə üçün vuruşursan? Nə əldə etmək istəyirsən?
Diqqətini cəmlə, prioritetlərini təyin elə, lazımı və həlledici ana özünü hazırla, özünə güvən və sən qarşısıalınmaz olacaqsan.
日本は日本人にも、日本に住む外国籍にも経済や税金のこと等でよく批判されますが、世界各国の情勢、安定しない経済等を見てはじめて、日本経済、その社会の凄さに気づきます。日本は暮らしの面でも、仕事の面でも、文字通り天国なのです。ちゃんと評価すべきです。
Yaponiya, yaponlar və burada yaşayan xaricilər təfərindən müxtəlif səbəblərdən (iqtisadiyyat, vergilər və s) tez-tez tənqid olunur. Amma dünya ölkələrində baş verən hadisələri, stabil omayan iqtisadiyyatlarını gördükdə Yaponiya iqtisadiyyatının və cəmiyyətinin möhtəşəmliyinə bir daha əmin olursan. Həm yaşam və həm də iş baxımında Yaponiya cənnət məkandır. Lazımınca qiymətləndirmək gərəkir.
31 dekabr – Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəylik Günü müxtəlif ölkələrdə yaşayan soydaşlarımız arasında əlaqələrin qurulmasında mühüm rol oynayır.
Bu sözləri Hokkaydo Universiteti Əcnəbi Tələbələr Assosiasiyasının prezidenti, doktorant Əlibəy Məmmədov AZƏRTAC-ın Yaponiyadakı müxbirinə müsahibəsində deyib.
Ə.Məmmədov bildirib ki, 1991-ci il dekabrın 16-da, o zaman Naxçıvan Muxtar Respublikası Ali Məclisinin sədri, sonradan müstəqil Azərbaycan Respublikasının Prezidenti olmuş ümummilli lider Heydər Əliyev dünya azərbaycanlılarının birliyini yaratmağın əhəmiyyətini nəzərə alaraq dekabrın 31-ni Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəylik Günü elan edib. Beləliklə, bütün azərbaycanlılar üçün əziz olan 31 dekabr – Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəylik Günü dövlət səviyyəsində bayram edilməyə başlanılıb. Təkcə Azərbaycanda deyil, dünyanın müxtəlif ölkələrində yaşayan həmvətənlərimiz bu günü böyük fəxr və qürur hissi ilə qeyd etməkdədirlər.
Azərbaycanlıların minilliklər boyu dünya sivilizasiyasına, mədəniyyətinə böyük töhfələr verdiyini vurğulayan Ə.Məmmədov bildirib ki, müharibələr, inqilablar, dünyada gedən müxtəlif ictimai-siyasi proseslər nəticəsində ölkəmiz dəfələrlə parçalanıb, azərbaycanlıların bir çoxu öz doğma yurd-yuvalarından didərgin düşüb, deportasiyalara məruz qalıblar. İş tapmaq, təhsil almaq məqsədilə doğma yurdu tərk edərək başqa ölkələrdə məskunlaşan azərbaycanlılar da var. Beləliklə, onlar tarixi Azərbaycan torpaqlarından bütün dünyaya yayılıblar və hazırda dünyanın bir çox ölkələrində, o cümlədən Yaponiyada yaşayırlar. İyirmi ildən çoxdur ki, 31 dekabr dünyanın müxtəlif ölkələrində yaşayan həmvətənlərimiz tərəfindən Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəylik Günü kimi böyük ehtiramla qeyd olunur. Bu gün Azərbaycan diasporu üçün ən mühüm bayramlardan birinə çevrilib.
Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəylik Günü ilə bağlı fikirlərini bölüşən iş adamı, əslən azərbaycanlı olan Keyvan Seyidrzayi isə xalqımızı bayram münasibətilə təbrik edərək yeni ildə firavanlıq və uğurlar arzulayıb. Qeyd edib ki, milli birliyimiz nəticəsində xalqımız 2016-cı ildə də böyük uğurlara imza atacaq. Yeni ildə kədərli hadisələrin xalqımızdan uzaq olmasını arzulayan K.Seyidrzayi əmin olduğunu bildirib ki, məhz milli birlik nəticəsində qazanılan nailiyyətlər bundan sonra da davam edəcək. Ötən ilin mühüm hadisələri sırasında “Bakı-2015” ilk Avropa Oyunları kimi möhtəşəm tədbirin Azərbaycanda keçirildiyinə diqqət çəkən iş adamı yeni ilin də beynəlxalq əhəmiyyətli tədbirlərlə ölkəmizin təbliği işinin davam etdiriləcəyinə inandığını bildirib.
K.Seyidrazayinin həyat yoldaşı Arzu Nəzərəliyeva da yeni ilin xalqımız üçün düşərli olacağına, xalqımızın yeni-yeni uğurlara imza atacağına əminliyini ifadə edib. Xalqımıza xoş günlər, firavan həyat arzulayıb.
Yaponiyada yaşayan pianoçu, beynəlxalq müsabiqələr laureatı Gülnarə Azuma-Səfərova 31 dekabr Dünya Azərbaycanlılarının Həmrəylik Günü münasibətilə xalqımızı təbrik edərək bildirib ki, bu gündoğar ölkədə yaşayan soydaşlarımız Vətəndən nə qədər uzaqda olsalar da ürəkləri həmişə Azərbaycan ilədir. Xalqımızın gücünün milli birlikdə olduğunu vurğulayan G.Azuma-Səfərova bayramlar münasibətilə təbriklərini çatdırıb, xalqımıza can sağlığı, uzun ömür, yeni ildə böyük uğurlar arzuladığını bildirib.
Поздравляю всех Азербайджанцев мира, в связи с Днем Солидарности и Всех с Наступающим Новым 2016 годом.
2015 год был удачным для меня, так как я получил степень Магистра в Университете Хоккайдо и успешно поступил на Докторантуру. Также мне было приятно быть избранным во 2ой раз в качестве Президента Ассоциации Иностранных Студентов в Университете Хоккайдо, благодаря чему мне удалось основать хорошие отношения между иностранными студентами и руководителями университета, а так же с управляющими компаниями в городе Саппоро и его жителями.
Помимо этого, в 2015 году мне удалось неоднократно представлять интересы Азербайджана в Японии. Что было так же представлено в медии Азербайджана много раз.
Пока что не так много получено результатов, но все-таки достигнутое, является результатом того, что вокруг меня было много людей, которые сотрудничали и поддерживали меня на протяжении всего этого времени.
Надеюсь на Вашу дальнейшую поддержку и сотрудничество так же в 2016 году. Пусть этот год будет удачным для нас всех и принесет много успехов и радости.
Yaponiyanın Hokkaydo Universitetində keçirilən Beynəlxalq Mədəniyyət Festivalında (International Cultural Festival 2015) Azərbaycan da təmsil olunub. Ənənəvi olaraq hər il təşkil olunan festival yeni il ərəfəsində Hokkaydo Universiteti Əcnəbi Tələbələr Assosiasiyasının (HUISA) təşkilati dəstəyi ilə reallaşıb.
HUISA-nın prezidenti, doktorant tələbə Əlibəy Məmmədov AZƏRTAC-ın Yaponiyadakı xüsusi müxbirinə bildirib ki, hər il təşkil olunan festivalda bir-birindən gözəl çıxışları izləmək üçün yüzlərlə insan qatılır. Bu ilki festival isə Sapporo şəhər meriyasının nümayəndələrinin və şəhər ziyalılarının onu izləməyə gəlməsi ilə daha da yaddaqalan olub. Müxtəlif ölkələri təmsil edən tələbələr milli geyimlərində milli rəqsləri və musiqi nömrələrini nümayiş etdiriblər.
Universitetdə təhsil alan həmyerlilərimiz də festivalda Azərbaycan rəqslərini təqdim ediblər. Azərbaycanın “Naz eləmə” rəqsi barədə iştirakçılara ətraflı məlumat verilib, rəqsin video görüntüsü nümayiş olunub. Çıxış bitdikdən sonra bir çox tamaşaçılar Azərbaycan rəqsləri ilə bağlı maraqlarını ifadə ediblər.
Universitetin biznesin idarəolunması və menecment fakültəsinin magistr tələbəsi Qabil Əliyev tamaşaçılara Azərbaycan musiqi sənəti haqqında ətraflı məlumat verib. Azərbaycan musiqisinin köklərinin qədim dövrlərə gedib çıxdığını qeyd edən həmyerlimiz bildirib ki, Azərbaycanda melodiya və ritm zənginliyi ilə fərqlənən çoxlu sayda xalq mahnıları var. Tamaşaçılara UNESCO-nun qeyri-maddi mədəni İrs siyahısına daxil edilmiş muğam sənəti barədə də ətraflı məlumat verilib.
Azərbaycanın xalq artisti Çingiz Mehdiyevin ifasında “Qaval daşı”, Məsum İbrahimovun ifasında “Səni qəmli görəndə”, Alim Qasımov və Fərqanə Qasımovanın muğamla sintez şəklində ifa etdiyi “Say it right (Nelly Furtado)” mahnıları səsləndirilib.
Q.Əliyev 1965-ci ildə ekranlaşdırılmış Çar Rusiyasına qarşı qiyamı əks etdirən “Yenilməz batalyon” filminin musiqisi haqda məlumat verib və ekran əsərindəki mahnını canlı səsləndirib. Həmyerlilərimizin çıxışları izləyiçilər tərəfindən maraqla qarşılanıb.
12 Noyabr Azərbaycan Respublikasında Konstitusiya Günü kimi qeyd edilir. Müstəqil Azərbaycanın Konstitusiyası 20 il bundan öncə, məhz bugün qəbul edilmişdir. Xalqımızı bugün münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edirəm.
Azərbaycanda və xaricdə yaşayan, Azərbaycan Respublikasının adından çıxış edən hər bir şəxsi, hər zaman Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyasında qeyd olunmuş qanunları düzgün şəkildə icra etməyə, onları pozmamağa çağırıram.
Müstəqilliyimizi əldə etməyimizdən ötən 24 il ərzində Azərbaycan dünyada öz adından kifayət qədər söz etdirə bilmişdir. Bugünümüzdə də bizi tanıyırlar və artıq dünyanın aparıcı dövlətləri belə bir çox vacib məqamlarda dövlətimizlə hesablaşmağa çalışırlar.
Dövlət orqanlarında işləyib-işləməməsindən asılı olmayaraq hər bir şəxs qanunlarımızı ali tutsa, o zaman daha qüdrətli, daha güclü və daha etibarlı dövlət kimi bütün dünyaya səs salarıq. Daha qüdrətli, daha güclü, daha möhtəşəm Azərbaycanımız var olsun! Bunun üçün hər birimiz gecə-gündüz durmadan çalışmalıyıq.
Dərin Hörmətlə,
Əlibəy Məmmədov
Hokkaido Universitetinin doktorantı,
Hokkaido Universiteti Xarici Tələbələr Assosasiyasının Prezidenti
Azerbaijani student, who studied in Japan, was in the State Committee on Deals of Refugees and Internally Displaced Persons.
Garay Farhadov and Fuad Huseynov, deputy chairs of the State Committee on Deals of Refugees and Internally Displaced Persons of Azerbaijan Republic met Alibay Mammadov, who studied in Japan and at the same time, is the president of Foreign Students Association of Hokkaido University on September 22. They exchanged views in the meeting with Alibay Mammadov, who stressed that there is a huge need to give detailed information in order for expensive publicity of the information on Armenia-Azerbaijan, Mountainous Karabagh conflict, the history of the problem, the situation of our refugees and internally displaced persons in the international arena. It was noted that, in the last 200 years the Azerbaijanis were forcibly subjected to removal from their eternal lands, and to the ethnic cleansing and deportation policy several times as a result of the complex political processes in the South Caucasian region. It was also mentioned that, UN Security Council has adopted four resolutions regarding with the liberation of occupied lands of Azerbaijan, return of the refugees and displaced persons to their native lands. Unfortunately, these decisions and resolutions are still on the paper. Armenia, which neglects the requirements of the international society, is continuing to operate illegally in the occupied territories of Azerbaijan. The negotiations which are underway more than 20 years through OSCE Minsk group do not bear any fruit in this regard. In the meeting it was brought into attention that, this dispute is not only dangerous for South Caucasus region, but also for the entire world. Because Armenia currently uses Azerbaijani territories as a transit to transfer narcotic substances and prepares terrorist groups which are directed toward different countries. The Azerbaijani student Alibay Mammadov by expressing his gratitude for sincere acceptance and detailed information stressed that he met internally displaced persons and got acquainted with their living condition while coming to Azerbaijan. He also mentioned that, his main aim is to provide extensive dissemination of the realities on the conflict in Japan.
23.9.2015
Source: State Committee on Deals of Refugees and Internally Displaced Persons of Azerbaijan Republic
2010-cu ildə Kimya üzrə Nobel mükafatı almış, Hokkaido Universitetinin fəxri professoru Akira Suzuki ilə görüşmək nəsibim oldu. Gənclərin elmə olan maraqlarının artırılması və digər mövzularda dərin fikir mübadiləsi apardıq. Akira Suzuki mənim də magistr dərəcəmi aldığım Hokkaido Universitetinin fəxridir. Bu şəxs 1930-cu ildə Hokkaidonun Mukavare şəhərində anadan olub. 1960-cı ildə universitetinin doktorantura pilləsini bitirib. Uzun illər Hokkaido Universitetində professor vəzifəsində işlədikdən sonra 1994-cü ildə fəxri professor olaraq təqaüdə çıxmışdır. Çoxsaylı mükafatların sahibidir.
Nobel Mükafatlı Cənab Akira Suzuki və Əlibəy Məmmədov
2015-ci il Oktyabr ayının 11-də Hokkaido Universitetində TEDx HokkaidoU 2015 keçirildi. Bir-birindən gözəl çıxışların şahidi oldum. Ən sonda çıxış edən Suzuki müəllim öz həyat təcrübəsindən, elm yolundan və Nobel mükafatı alması və buna qədər olan mərhələlərdən söhbət açdı. Qısacası hər kəsi elmə dəvət edirdi. Çox mükəmməl yollarla. Mən bu şəxsə heyran qaldım. Çıxışlar bitəndən sonra şam yeməyi mərasimi təşkil edildi. Burada Suzuki müəllimlə danışmaq nəsibim oldu. Mən yaponca suallar versəm də, nədənsə ingilis dilində cavablar alırdım. Bu da özü özlüyündə maraqlı bir hadisə idi. Mənim özüm şəxsən Nobel mükafatında gözüm olmasa da heç olmasa Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Sülh mükafatı almaq arzusu ürəyimdən keçdi. Əla gecə idi. Sonda Cənab Akira Suzuki mənə öz yolumda uğurlar arzu etdi. Mən də öz növbəmdə Cənab Suzukiyə möhkəm can-sağlığı arzulamaqla yanaşı, bugünə kimi elm yolunda etdiyi bütün işlərə görə dərin minnətdarlığımı bildirdim.
“Hokkaido Universitetinin alimləri Azərbaycanda səfərdədirlər QONAQLAR BƏRDƏDƏ QAÇQIN ŞƏHƏRCİYİNDƏ OLUBLAR”
Bugünlərdə Hokkaido Universitetinin Xarici Tələbələr Assosiasiyasının Prezidenti, doktorant tələbə Əlibəy Məmmədov və yaponiyalı tədqiqatçı alim Taçıbana Yu redaksiyamızın qonağı olub.
Müəllif hüquqları 525-ci qəzetə məxsusdur.
Əlibəy Məmmədov Bakıda tarixçi ailəsində böyüyüb. 2005-2009-cu illərdə Bakı Dövlət Universitetinin Yapon dili və ədəbiyyatı fakültəsində təhsil alıb.
Yaponiya səfirliyinin keçirdiyi müsabiqədə qalib olan Ə. Məmmədov 2012-ci ildən Yaponiyada yaşayır. Hazırda Yaponiyada dövlət təqaüdləri hesabına təhsil alır, magistr işini də həmin ölkədə müdafiə edib. İndi doktorantura pilləsində təhsilini davam etdirir. Ümumi tədqiqat mövzusu “Ərazi problemləri, sərhəd araşdırmaları və ictimai rəy” olan gənc alim Dağlıq Qarabağ və Cənubi Kuril adaları probleminin müqayisəli təhlili ilə məşğul olur.
Həmsöhbətimiz sözügedən araşdırma sahəsi ilə bağlı bildirib ki, Dağlıq Qarabağ və Cənubi Kuril adaları problemləri fərqli münaqişələrdir:
“Dağlıq Qarabağ münaqişəsi yenidir, amma İkinci Dünya müharibəsinin bitməsindən və Cənubi Kuril adaları problemindən 70 ilə yaxın bir vaxt keçir. Yaponiyadakı gənc nəsil üçün bu ərazilər o qədər də maraqlı deyil. Hətta yaşlı nəsil də oraya qayıtmaq istəmir. Çünki Yaponiyanın digər şəhərlərində artıq yaşayışlarını, həyatlarını qurublar, övladlarını böyüdürlər. Onları Cənubi Kuril adaları indi ancaq səyahət yeri kimi maraqlandıra bilər, daimi yaşayış haqqında düşünmürlər. Dağlıq Qarabağ münaqişəsi isə bundan fərqlidir. Yaponiya ilə müqayisə etsək, bizdə əvvəlki yaşayış yerinə, yurd-yuvalarına dönmək istəyənlərin sayı çoxdur”.
Gənc alimlərin Azərbaycana budəfəki səfərləri Ermənistan-Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin yaratdığı problemlərlə əyani tanışlıq məqsədi daşıyır. Bu məqsədlə tədqiqatçılar Bərdə rayonunda yerləşən qaçqın və məcburi köçkünlər üçün salınmış şəhərcikdə olublar.
Ə. Məmmədov qeyd edib ki, Hokkaido Universitetinin ayırdığı maliyyə vəsaiti hesabına Azərbaycanda səfərdədirlər:
“Bugünlərdə cənab Taçıbana Yu ilə Bərdədə qaçqın və məcburi köçkünlərlə görüşdük, münaqişənin yaratdığı problemləri onların öz dilindən eşitdik. Hər ikimiz tədqiqatlarımızda yurd-yuvası işğal olunub qaçqın həyatı yaşamağa məcbur olan bu insanların söylədiklərini qeyd etmək niyyətindəyik. Problemin nəzər tərəfləri ilə əlbəttə, tanışıq. Ancaq fikrimiz həm də münaqişənin nəticələrini öz gözümüzlə müşahidə etmək, bunlarla əyani tanış olmaq idi”.
Hazırda Hokkaido Universitetində tədqiqatçı kimi çalışan 36 yaşlı Taçıbana Yu isə 2013-cü ildə “Azərbaycanın müasir siyasi-iqtisadi dəyişiklikləri” mövzusunda doktorluq işi müdafiə edib.
Ə.Məmmədovla 2010-cu ildən tanış olduğunu deyən T. Yu tədqiqat işində bu əməkdaşlığın böyük əhəmiyyət kəsb etdiyini vurğulayıb. Söhbətimizdə T. Yu Azərbaycana böyük maraq göstərdiyini bildirib:
“Sovet İttifaqı dağıldıqdan onun tərkibindən çıxıb müstəqillik qazanan respublikalar maraq dairəmdə idi.
Azərbaycana marağım da bu zaman yarandı. Dağlıq Qarabağ münaqişəsi ilə bağlı televiziyada bir verilişə baxandan sonra bununla bağlı daha ətraflı öyrənməyi qərara aldım.
Düşünürəm ki, Azərbaycan hökuməti bu münaqişəni uzunmüddətli həllini hesablayır. Dağlıq Qarabağ problemini təbii ki, kitablardan, internetdən də araşdırmaq olar. Amma insanların nə fikirləşdiyi, qaçqın və məcburi köçkünlərin düşüncələri bizim üçün daha çox maraq kəsb etdiyi üçün onlarla birbaşa ünsiyyətdə olduq. Jurnalistlər bu barədə əlbəttə, tez-tez yazırlar, ancaq elmi tədqiqatçıların araşdırmalarında bu, çox az rast gəlinir. Biz intervülər götürdük, anket üsulu ilə araşdırmalar apardıq. Yaponiyaya qayıtdıqdan sonra bunun nəticələri ilə bağlı elmi konfrans təşkil etməyi düşünürük”.
Azərbaycanla bağlı təəssüratlarını bölüşən yaponiyalı qonaq burada tarixin ruhunun hiss edildiyini deyib:
“Artıq üçüncü dəfədir Azərbaycana gəlirəm. İlk dəfə 2007-ci ildə Bakıda olmuşam. O vaxtdan bəri hər gəlişimdə Azərbaycanın həm paytaxtında, həm bölgələrində müşahidə etdiyim sürətli inkişaf, tərəqqi məni sözün yaxşı mənasında təəccübləndirir. Bütün bunlar müsbət mənada mənim yaddaşımda qalıb. Bu dəfə Bərdədə olarkən yeni salınmış qəsəbədə qaldıq. Həddindən artıq gözəl tikilmiş binalar idi. Orada Qurban adlı yaşlı bir bəydən intervü götürəndə dedi ki, dövlət tərəfindən qaçqınlar üçün yaxşı şərait yaradılıb, evlər tikilib, ancaq torpaqlar qaytarılsa, bu dəqiqə ayaqyalın oraya qaçar. Bu təsirləndirici fikir heç yadımdan çıxmır. Gələcəkdə də Azərbaycana yenidən səfər etməyi, bu layihəmizi davam etdirməyi düşünürük”.
Müsahibəmiz zamanı türkcə danışan qonağımız sonda qəzetin yaradıcı kollektivinə minnətdarlığını bildirib: “Yaponiyada “525-ci qəzet”in elektron variantını oxuyuram və bu, elmi işlərimdə mənə çox kömək olur”.
Sevinc MÜRVƏTQIZI
//////////////////////////////////////////////
Qeyd:Bu məqalə 525-ci qəzetin 23 Sentyabr 2015-ci il, çərşənbə N 174 (4430) sayında dərc olunmuşdur.
Müəllif hüquqları tamamilə 525-ci qəzetə məxsusdur. İstifadə zamanı 525-ci qəzetdən sitat gətirilməlidir.
My name is Alibay Mammadov. But in Japan, everyone calls me “Aribei” (the Japanese pronunciation).
I am currently in the first year of my master’s at the Graduate School of Letters.
My homeland is The Republic of Azerbaijan but I was born in Moscow as my parents – both Azerbaijanis were studying in Moscow State University at that time. They are historians. After the collapse of the Soviet Union my parents took me there and I grew up in Baku, the capital and largest city in the country. The meaning of Baku is “Wind-pounded city”. Let me share a little information about my country. Azerbaijan is the largest country in the Caucasus region located at the crossroads of Western Asia and Eastern Europe. Azerbaijan has an ancient and historic cultural heritage, including the distinction of being the first Muslim-majority country to have operas, theater and plays. It is also a very fortunate country with its large stocks of natural resources – especially oil and natural gas, centuries-old culture, history and ancient people, whose lifestyle presents a unique and harmonious combination of the traditions and ceremonies of different cultures and civilizations. Azerbaijan is also known as The Land of Fire.
As a child my mother gave me a lot of information about Japan, Japanese history, the beauty of Japanese culture, Japanese people and from an early age, I grew to love and respect Japan.
I also read a lot of books, articles and magazines and began to discover the territorial issues that Japan faces with her neighboring countries. These issues fascinated me partly because Azerbaijan also is dealing with the same kind of issues.
In order to learn more about territorial disputes from the Japanese perspective, I decided to come to Japan to study the issue first-hand. As luck had it, I had one particular Japanese friend in Azerbaijan who recommended Hokkaido University as a great place to research territorial issues facing Japan. In order to enter, I had to pass an exam at the Embassy of Japan in Baku. I was so relieved when I found out I had passed – it also made my family so happy knowing the opportunity had opened up so many doors for me and my future.
After coming to Japan, I made a lot of friends from different countries in Sapporo. We often meet and talk about what is going well and not so well in our lives studying abroad. Thanks to this discussion, I really feel we are becoming stronger as people as well. I personally love living in Sapporo.
It’s beautiful all four seasons of the year. Back in Baku, the climate is similar to that of
Tokyo and it snows just once or twice over winter. I think that winter without snow is not a real winter and Sapporo is the land of snow. During my first winter spent in Sapporo, I was shocked at the amount of snow that falls!
When I have free time I love to play futsal with my friends. I have a strong passion for futsal. Futsal is not a just game for me, it’s a way to unwind after study and reenergize for new challenges that I may face in my daily life in Hokkaido.So far, my life in Sapporo has been fantastic.
From The Land of Fire to Land of Snow
The way from Baku to Sapporo by Alibay Mammadov.
It’s a great place to study and the people of Hokkaido are really nice and very kind to foreigners. This makes it so much easier to know that there is genuine support out there from the community. In the future I would like to become a bridge between Azerbaijan and Japan.
About my homeland! AZERBAIJAN：
Location: South Western Asia, bordering the Caspian Sea
Borders: Armenia, Georgia, Iran, Russia, Turkey
Population: 9.36 million
Language: Azerbaijani
Currency: Azerbaijani Manat
Area: 86,600 km² (just slightly larger than the island
of Hokkaido)
Capital: Baku
Independence: 30th of August, 1991 (from Soviet Union)
Nominal GDP: 72.2 Billion (per capita $7,850 based on
2012 estimates)
Natural Resources: Petroleum, natural gas, iron ore,
