Düşünürəm ki, hər hansısa bir sahədə uğur qazanmaq üçün, həddindən artıq yüksək səviyyəli bir savada, biliyə malik olmaq o qədər də əhəmiyyətli deyil. Uğur qazanmağın ən əsas yolu az-az belə olsa işi ardıcıl, davamlı olaraq görməkdən ibarətdir. Bütün var gücünlə bir-iki ay işləyib sonra dayanmaqdansa, 1 il ərzində yarı gücünlə davamlı olaraq çalışmaq daha böyük uğurlu nəticələrə səbəb olur. Fikrimcə, yaxşı düsturdur. (31 Yanvar, 2015-ci il, Facebook Akauntumdan)
Hər hansısa bir insanın, siyasətçinin, politoloqun, elm adamının hər hansısa bir məsələ, problem haqqında ifadə etdiyi fikrin yalnış və ya doğru olduğu qənaətinə gəlməzdən öncə, həmin şəxslərin niyə məhz o fikirləri söylədiklərini düşünmək lazımdır. Öz elmi işimi yazan zaman professorlarım tərəfindən dəfələrlə vurğulanmış bir məsələdir.
Çox zaman fikir verirəm, cəmiyyətdə (istər Azərbaycan cəmiyyəti olsun, istər Yaponiya) səsləndirilmiş fikrin əleyhinə və ya leyhinə çıxacaq 3-cü şəxslər, qruplar anındaca peyda olur. Bunun müqabilində, əksər hallarda insanları sözü gedən şəxslərin niyə, nəyə əsasən məhz o fikri səsləndirməsi, böyük önəm daşımır.
Bizim Televiziya kanallarımızın əksər proqramları da, qəzetlərin əksər məqalələrində də bunu açıq-aşkar sezmək mümkündür. Amma telekanalları və qəzetləri qınamaq da o qədər də doğru olmazdı. Çünki cəmiyyətin əksər təbəqəsinin gözlədiyi budur. Onları uzun-uzadı vacib məsələlər maraqlandırmır.
Halaldır yoxsa Haram? donuz əti yeyir ya yox? Millətçidir yoxsa deyil? Liberaldır yoxsa vətənini satan? müsəlmandır yoxsa deyil? Bakirədir ya deyil? Mavidir ya Ləzbiyankadır? “Tochkasi” var ya yox?
Bax əksər insanları ancaq yuxarıda qeyd etdiklərim maraqlandırır. Bu həqiqətən də bir fəlakətdir və canlı meyitlərlə dolu yazıq bir cəmiyyəti gözlərim önündə canlandırır.
Bizim bütün bəlalardan çıxış yolumuzun ən əsas açarı düzgün təhsil sistemi qurmaqdan ibarətdir. Bütün problemləri normal, doğru təhsillə yoluna qoymaq, nizamlamaq olar.(29 Yanvar, 2015. Facebook akauntumdan)
Bir yerdə ki, dəyərli və vacib tövsiyə verdikdə, onun cavabında “təşəkkür edirik, bir daha eyni yalnışlığı etməyəcəyik”, “minnətdarıq, çalışacıq bir də olmasın” “qanun pozuntusuna bir daha yol verməyəcəyimiz üçün əlimizdən gələni edəcək” və s deyil, əvəzində tövsiyələri “alçaldıcı, təhqiramiz, kinayəli şərh”, dürüst tənqidi “təhqirlə” səhv salırlarsa, o zaman içimdən bir satiralı gülüş gəlir. Həm halına acıyıram, həm də elə şəxsin səviyyəsi, “akademizmi” budur deyirəm. Üstəlik, açıq aşkar qanun pozuntusunu kobudcasına pozub, “artistcəsinə” özünü hər vəcdlə müdafiə etmək qətiyyən doğru deyil. Bunun həlli çox sadədir. Üzr istəyib, səhvini boynuna almaq. Əks halda məsələ çox böyüyür və sonra çox böyük itkilərlə üzləşirsən. O zaman dizinə-dizinə döysən belə heç kim köməyinə çatmır. Bax bunları lazımincə düşünmək gərəkir. Mənim özümdə də eqozim var, amma bu mənə dəyərli tövsiyələrə qulaq asıb, onlardan nəticə çıxartmağa qətiyyən mane olmur. Amma hər hansısa şəxsdə bu eqoizm, içindəki qəzəb, kin-küdurət ifrat dərəcədə yüksək səviyyədədirsə, o şəxsdən sadəcə uzaq olmaq gərəkir. Nə qədər yardım etmək, tövsiyə vermək istəsən də puça çıxacaq. Çünki bu adam(lar) burunlarının ucundan uzağı görə bilməyən, həddindən artıq cəmiyyət çərçivəsində etik normalar baxımından aşağı səviyyəli insan(lar)dır. (27 Yanvar, 2015-ci il. Facebook akauntumdan)
“Cəmiyyətimizdə olan problemlər barədə” və ya “Yaponiyada təhsil mənə nəyi öyrətdi”. “Açıq, dürüst tənqidə hazır olmamaq haqqında”.
Yaponiyada aldığım təhsil mənə istənilən doğru tənqidə qarşı dözümlü olub, onu soyuqqanlı şəkildə qəbul etməyi öyrətdi. Boynuma alıram ki, Yaponiyaya təhsil almağa gəlməzdən öncə bir qədər emosional qarşılayardım tənqidi. Çünki Bakıdakı təhsilimdə mənə bunu öyrətməmişdilər. Ümumiyyətlə bu bizim təhsil sistemimizin ən ağrılı yerlərindən biridir və bu sahədə ciddi islahatlara lüzum var.
Əlbəttə eyibsiz, nöqsansız insan yoxdur. Təbii ki, əgər sən adi insansan sa başqa məsələ. Amma əgər müəyyən kütlə içərisində müəyyən qədər nəzarətə, informasiya vermək gücünə maliksənsə o zaman gərək başqalarını dinləməyi də bacarasan. Başqalarını dinləyə bilməmək bacarığı daha bir problem.
Digər bir məsələ, mövzunu, məsələ ətrafında lazım olan qədər savada malik olmaya-olmaya, başdan-ayağa qüsur içində “hayasızcasına”, doğru, məntiqli tərəfə hücum etmək, “Sizə dəxli yoxdur” “Sizin kimilər belə ….”və s kimi ifadələr səsləndirmək.
Daha çox öyrənmək və çalışmaq lazımdır, əzizlərim. Bir-iki kitab oxuyub yerindən hoppanmaq doğru deyil. Sən kimsən, kim olmusan, qarşında danışdığın insan kimidir?! Bu məsələləri çox ciddi qəbul edib, dərindən düşünmək lazımdır.
Əslində çox yaza bilərəm, amma hələlik bu qədər.
Təhsil sistemimiz gərək şagirdlərə hələ məktəb vaxtlarından 1. Açıq tənqidə açıq olmağı və onu soyuqqanlılıqla qəbul edib nəticə çıxartmağı, 2. Başqalarını dinləmək bacarığını, 3. Bilmədiyi mövzuda susub qulaq asmağı öyrətsin. (26 Yanvar, 2015-ci il, Facebook akauntumdan)
Alibay Mammadov 